تا كه بوديم؛ نبوديم كسی
كشت مارا غم بی هم نفسی
تا كه خفتيم همه بيدار شدند
تا كه مرديم همگی يار شدند
قدر آن شيشه بدانيد كه هست
نه در آن موقع كه افتاد و شكست!