اي به بالا چون صنوبر اي به رخ چون ميم و ه
همچو عنبر زلف دارد لب چو شين وكاف و ر
آفتاب عاشقان و ماهتاب دلبران  
قبله آزادگاني اي صنم با ر و خ
در ميان ر و خ اندر كشيده خ و ط  
دردمندم مستمندم اي صنم با ت و ب
ت و ب آمد به جانم اي نگار از عشق تو
داروي دردم تو داري در ميان لام و ب
لام وب بر لام وب بنهاده باشد تا سحر
ميم ويا در پيش باشد بسته باشد دال و ر
 هركس نتواندبيند من وتو در جفت هم  
باد بر جانش هزاران خ و نون وجيم و ر
اينچنين شعري هيچ كس نگويد اندر جهان  
گفته است اين شعر را سين وعين ودال و ي