درپرده هزار لون نوروز و نوبهار، سپري شدن سرما وفرا رسيدن فصل باروري وگرما، به منزله گذر از افسردگي وپژمردگي طبيعت و رسيدن به آستانه شگفتي ونعمت وتماشاي كبكبه موكب گل وزمان بيرون راندن غراب وخار از ساحت وآشيان بلبل وهزار نغمه خوان است.
بارديگر، دل به دل بي‌قرار قمريان سرخ منقار بهاري بسپاريم ونسيم خلدبرين را از كوهساران عطرآگين برجان خسته ورسته از جور زمستان وطوفان وبوران استوار سازيم. رمقي برگيريم وبه ياري نوبرانه‌هاي بهاري در آستان حلول سال نو، به شيرين زباني، نوروز را خير مقدم بگوييم وبه كور چشمي خار، ميلاد غنچه‌ها را به نظاره بنشينيم وزمزمه كنيم كه:
شكر ايزد كه به اقبال كله گوشه‌ي گل                        نخوت باد دي وشوكت خار آخر شد