رودآور

تو ماهی و من ماهی این برکه کاشی

اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی

 آه از نفس پاک تو و صبح نشابور

از چشم تو و حجره فیروزه تراشی

 پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار

فیروزه و الماس به آفاق بپاشی

 ای باد سبک سار مرا بگذر و بگذار

هشدار که آرامش ما را نخراشی

 هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم

اندوه بزرگی ست چه باشی، چه نباشی

"علیرضا بدیع"