رودآور

ای‌كه از کلک هنر نقش دل انگیز خدایی   حیف‌باشد مه‌من کین همه از مهر جدایی
گفته بودی جگرم خون نکنی باز کجایی    من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

                          عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

مدعی طعنه زند در غم عشق تو زیادم       وین نداند که من از بهر غم عشق تو زادم
نغمه ی بلبل شیراز نرفته ست ز یادم         دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم

                       باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی